گسترش فضايي بي رويه و بدون برنامه شهرهاي بزرگ و متوسط كشور در چند دهه گذشته، باعث شكل گيري بافت هاي جديد شهري در مجاورت شهرها و جابجايي ساكنان و كاربريهاي شهري به نواحي جديد گرديده است . در نتيجه اين جابجايي، به تدريج بافت هاي قديمي شهرها كاركرد و حيات اجتماعي - اقتصادي خود را از دست داده اند و اين بافت ها با از دست دادن حيات شهري خود، به سمت ركود و فرسودگي گرايش پيدا كرد ه اند.بافت فرسوده شهري يكي از موارد مطرح در كليه شهرهاي كشور است كه هر كدام متناسب با شرايط انساني و طبيعي خود نيازمند مداخله و اصلاح است، از آنجايي كه بافت فرسوده در اكثر شهرها هسته اوليه شكل گيري شهر را شامل مي شود اين امر موجب اختلال در شكل گيري ارتباط و وحدت فضايي بين بخش مركزي، بخش مياني و بخش پيراموني مي گردد.